Η ουσιαστική αναγνώριση της αξίας του ΄΄Ερωτοκρίτου΄΄ από πλευράς λογίων έρχεται από τους καθ΄ύλην αρμόδιους: τους ποιητές. Η πρώτη, μείζων δημιουργική δικαίωση του ΄΄Ερωτοκρίτου΄΄ απαντά στο έργο του Διον. Σολωμού. Το κρητικό έργο διδάσκει και τρέφει την ποίηση των Επτανησίων μετά την εκεί εγκατάσταση των Κρητικών προσφύγων, το 1669. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πρώτο αυτοτελές κείμενο που γράφεται για τον ΄΄ Ερωτόκριτο΄΄ είναι μια διάλεξη του Τερτσέτη.

Στη μεγάλη ιστορία της συνομιλίας των νεότερων ποιητών με το παλαιό έργο σταθμοί παραμένουν ο Σωλομός, ο Σικελιανός και ο Σεφέρης.

Ο Παλαμάς αστράφτει και βροντά στα 1906, ζητώντας επιτέλους μια ΄΄έκδοση της προκοπής΄΄ για τον ΄΄Ερωτόκριτο΄΄.

Η πρώτη επιστημονική έκδοση έγινε στο Ηράκλειο από τον Στέφανο Ξανθουδίδη στα 1915. Το 1980 η κριτική, σοφή έκδοση ΄΄του Στυλιανού Αλεξίου, επίτιμου Δημότη του Δήμου μας΄΄ αποκατέστησε το κείμενο στην αρχική του μορφή, πλησίασε το κείμενο πολύ κοντά στο πρωτότυπο. Η έκδοση αυτή αποτελεί σταθμό στην ιστορία των Ερωτοκρίτειων σπουδών.

Οι δέκα χιλιάδες περίπου στίχοι του΄΄Ερωτοκρίτου΄΄δεν γράφτηκαν για να παίζονται - μ΄όλο που και στο πάλκο αγαπήθηκε ο Ερωτόκριτος - αλλά για να διαβάζονται. Στην Κρήτη κυρίως αλλά και στα Επτάνησα ήταν πολλοί εκείνοι που ήξεραν να απαγγέλουν σπό στήθους ΄΄Ερωτόκριτο΄΄.

Σήμερα, το έργο αναγνωρίζεται διεθνώς ως μια από τις μεγάλες δημιουργίες της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης και κυκλοφορεί σε αναρίθμητες εκδόσεις.

Η πατρίδα του ποητή, η Σητεία, με την οργάνωση αυτού του Διεθνούς Συνεδρίου αποτίει τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον ποιητή Βιτσέντζο Κορνάρο και αναλαμβάνει το ανεξόφλητο προς αυτόν χρέος.